نت های دارچین با رایحه درخت گونه در عطرها و ادکلن‌ها کاربرد زیادی دارد. دارچین یکی از ادویه‌جاتی است که اصولاً از پوست تنه درخت دارچین برداشت می‌شود و در غذاهای خوش طعم و شیرین به وفور استفاده می‌شود. درخت‌های سیناموموم بومی آسیای جنوب شرقی هستند. روغن و نت های دارچین از طریق تقطیر بخاردار پوست درخت سیناموموم زیلانیکوم (سیلون سین) به دست می‌آید. همچنین روغن اساسی با کیفیت بالایی را می‌توان با تقطیر برگ‌ها و ترکه‌های خشک این درخت گرفت. عمده‌ترین مزارع دارچین در شرق هندوستان و اندونزی، همچنین در سیلان، برمه و برخی از جزایر مجمع‌الجزایر اندونزی واقع شده‌اند.
نام لاتین کینامو-مون (kinamo-mon) از یونانی‌ها گرفته شده که خود آن را از فنیقی‌ها گرفته بودند. در هندوستان این ادویه با نام دالچینی شناخته می‌شود و در جاوا و سوماترا به آن درخت شیرین یا کایو مانیس (kayu manis) می‌گویند. واژه سینامون در بسیاری از زبان‌های اروپایی از نام لاتین کانلا (Cannella) گرفته شده است.
دارچین به مدت هزاران سال مورد استفاده بسیاری اقوام بوده است و اولین بار نام این ادویه در مصر ۴۰۰۰ سال به کار گرفته شده است. در انجیل از روغنی با بوی دارچین یاد شده که از آن برای تطهیر افراد و اشیا استفاده می‌شود و معمولاً با نام بوی عشق شناخته می‌شود؛ این موضوع مستقیماً در اشعار سلیمان آمده است؛ زمانی که از عشق و بوی روحانی دارچین در خانه وی یاد می‌شود. واضح است که چیزی اساسی در رایحه دارچین وجود دارد که باعث برانگیختن احساسات در افراد می‌شود. آخرین تحقیقات علمی در مورد نت های دارچین نشان داده که مردها بیشتر از همه به بوی وانیل، کدو تنبل و دارچین واکنش نشان می‌دهند.
دارچین در زمان‌های قدیم بسیار ارزشمند بوده و هدیه‌ای گرانبها برای پادشاهان و خدایان محسوب می‌شده است. در نوشته‌های کشف شده از دارچین به عنوان هدیه‌ای برای خدای آپولو در معبد میلتوس یاد شده است. در زمان‌های دور، طی قرن‌ها بسیاری از مردم از مصری‌ها و رومی‌ها گرفته تا عرب‌ها به داد و ستد دارچین اشتغال داشتند. قدرت‌های اروپای غربی مانند پرتغال، هلند و بعدها انگلستان نیز سعی داشتند با ایجاد کلنی‌ها، انحصار تجارت دارچین در آسیای دور را دست درست بگیرند. با کشف قهوه و شکلات که بهترین و کامل‌ترین همراهان دارچین هستند، نیاز این ادویه ابتدا در اروپا و سپس در سراسر دنیا فزونی یافت.
روغن اساسی دارچین بسیار غلیظ است و رنگی روشن یا تاریک با سایه‌ای از قهوه‌ای دارد. رایحه دارچین نیز قوی، گرم، شیرین و نافذ است. یکی از مشخصه‌های اصلی روغن اساسی دارچین، خشکی در عین شیرینی آن است. اجزاء اصلی این روغن خوشبو شامل این موارد است: سینامیک آلدهید، اوژنول، لینالول و دیگر آلدهید‌ها است.
پوست دارچین به عنوان ادویه در غذاهای سراسر دنیا استفاده می‌شود. این ادویه در مکزیک رایج‌ترین چاشنی بسیاری از خوراکی‌های شکلاتی است، گرچه معمولاً در غذاهای دیگر نیز استفاده می‌شود. آمریکا را با شیرینی پای سیب و دارچین می‌شناسند و از آن در سریال صبحانه و خوراکی‌های میوه‌ای به وفور استفاده می‌شود. از این ادویه در خاورمیانه معمولاً در خوراک مرغ و بره استفاده می‌شود. دارچین در آشپزی ایرانی در بسیاری از غذاها و نوشیدنی‌ها، سوپ‌ها، غذاهای اصلی و دسرها مخصوصاً با گلاب کاربرد دارد. بد نیست بدانید که این ادویه خوشبو، طبیعی‌ترین ضدعفونی‌کننده در برابر نیش بسیاری از حشرات است.
در صنعت عطرسازی، روغن دارچین با ترکیبات شرقی و چوبی به خوبی مخلوط می‌شود و بسیاری از عطرسازها نت های خوشبو و شیرینی آن را می‌پسندند. این نت با نت هایی مانند آلو و تمشک و همچنین شکلات، بادام، رازیانه، وانیل و نعناع به خوبی ترکیب می‌شود.
عطرهای شناخته شده زیر از نت دارچین استفاده می‌کنند:
Lolita Lempicka L
Boss Bottled
Zara Homme
Diptyque L’Eau
Jean Paul Gaultier Classique
Dior Poison
Boucheron Jaipur Homme
Frederic Malle Musc Ravageur
Balmain Ambre Gris
Calvin Klein Liquid Gold Euphoria
Chopard Cashmere
Givenchy Organza Indecence
Serge Lutens Feminite du Bois
Dior Dolce Vita
Tom Ford Santal Blush
Viktor & Rolf Spicebomb
Hanae Mori HiM
Clive Christian X for Men Histoires de Parfums 1899 Hemingway
