در محافل بازاریابی و توسعه، درباره آینده کوتاه مدت و طولانی مدت بوی مربوط به محصولات تمیز کننده مصرفی صحبت های زیادی شده است. اسپری های ضد عفونی کننده و ژل های توالت همیشه ممکن است بوی تمیزی داشته باشند و تا حدی این رایحه به موضوعات اطمینان و ایمنی گره خورده باشند، اما بسیاری در حال پیش بینی یک تغییر مشخص در ایدئولوژی مصرف بر اساس محیط هستند از مرحله پایه که برای مثال فقط در مواردی از قبیل حمام های عمومی مورد نیاز است تا مرحله تقریباً ضروری که تقاضای ناخودآگاه برای خانه ها، مشاغل، دفاتر و اماکن میهمان پذیر مثل هتل ها و رستوران ها است که برای ایجاد احساس صحیح رایحه محیطی با پایه های رایحه های تمیز به عنوان ابزارهای ارتباطی برای راحتی، تسکین اضطراب و اعتماد است.
همه ما می دانیم که رایحه ها در محصولات تمیز کننده با هدف ایجاد احساس تمیزی به عنوان موضوعی فرهنگی و فکری به کار رفته و در زمینه تمیزی هیچ ارزشی نداشته و فقط یک القا کننده احساسی است، رایحه در اینجا فقط به منظور سمبل سازی، بزرگ کردن و بالا بردن تجسمی از گند زدایی است و یا برای پوشاندن عطر و بوی نامطبوع ذاتی که مربوط به فرمول های پایه مواد ضد عفونی کننده است استفاده می شود. کوین پترسون (Kevin Peterson) صاحب برند تجاری شناخته شده فوماتو (Sfumato Fragrances) مستقر در دیترویت است که اخیراً یک ریشه یابی مناسب از ساخت و سازهای بویایی پاک کننده ها به ما ارائه داد و اظهار داشت:
بسیاری از ایده های ما در مورد رایحه های مواد پاک کننده در واقع به زمان طاعون برمی گردد، در طول طاعون بوبونیک در اروپا نظریه غالب در مورد شیوع بیماری بوی بد آن بود که بیماری را منتقل می کرد و راهی که برای مقابله انتخاب شده بود استفاده از بوی خوب بود، بنابراین چیزهایی مانند کاج، لیمو و رزماری در واقع چیزی بود که مردم در تئوری برای رهایی از طاعون از آن استفاده می کردند. به طرز عجیبی، صدها سال بعد، بسیاری از آن ایده ها هنوز چیزی هستند که بر ذهنیت ما درباره بوی تمیز کننده ها غالب است، شما می توانید نوشته ای را بخوانید که می گوید ما هر ۵ دقیقه یکبار نظافت می کنیم، اما اگر بوی آن تمیزی را حس کنید، آن اطلاعات را جذب می کنید و در سطح بسیار عمیق تری نسبت به خواندن آن نوشته قرار می گیرید.
از طریق مفاهیم ایدئولوژیک رویارویی، تکرار، توافق و انتظار حاصل از آن، معانی کاملاً به هم پیوسته ای بین نمادهای رایحه ها که در این مواد پاک کننده اکثرا کاج مصنوعی، مرکبات، سبزی، آبزیان و آلدئیدها هستند، تعهدی بر پاکیزگی را در ذهن ما ایجاد می کنند. تصور کنید که یک پاک کننده پنجره یا اسپری سطح، دقیقاً از همان فرمول پایه ای عطری که در حال حاضر از آن استفاده می کنید استفاده کند، مثل تام فورد توباکو-وانیل (Tom Ford’s Tobacco Vanille) یا نوسوماتوز بلک افغان (Nasomatto’s Black Afgano)، حتی اگر کارشناسان تضمین کرده باشند که ظرفیت تمیز کردن آن به همان اندازه اسپری با بوی مرکبات است، آیا میپذیرید و به آنها ایمان دارید؟ احساس اطمینان می کنید؟
داستان ویروس کرونا، روایتی جدید برای علائم بو و رایحه بوجود آورد که در آن جنبه های سنتی ناخوشایند از تجارب حسی مانند سختی بیش از حد و صریح شیمیایی و رایحه ای مواد های سفید کننده و ضد عفونی کننده که قبلاً به عنوان خاصیتی نا خوشایند و زشت در نظر گرفته می شدند، ناگهان با شکوه و با ارزش جلوه کردند و به عنوان فرآورده های جانبی بهداشتی، از حالت مصرف گاه به گاه به مصرف مداوم، واجب بدل می شود. در این زمینه، سفید کننده آنقدر که فکر میکنیم بد بو به نظر نمی رسد و از طرفی در ظرفیت پاک کنندگی آن بیشتر دقت می کنیم. به جای اینکه سعی کنید بوی یک دست سفیدکننده را پنهان کنید، به عنوان ماده ای با اهمیت، بهبود دهنده آسایش و کاهنده اضطراب استفاده می شود. مثال دیگر الکل در صنعت نوشیدنی است، هزاران سال است که بسیاری از مارک های آبجو و کوکتل برای محصولات بدون الکل سعی دارند که نه تنها برای بازآفرینی طعم اصلی مخمر یا یک ترکیب میوه ای، بلکه به دنبال احیای تیزی نهایی و سوزش زاتی گلو از نوشیدن الکل هستند اما با ردپایی از حفظ زائقه چشایی محصول.
تأثیر بر روی لطافت رایحه بستگی به این دارد که چه مدت این کار ادامه دارد و همچنین قدرت ماندگاری احساسی آن، فراموش نکردن یکسری سایر عوامل سلیقه ای و رفتارهای چرخه ای است که به قدرت بویایی معنا می دهد مانند سن، شخصیت و کلیشه های همه پسند اجتماعی چقدر است. اگر DNA شیمیایی سفید کننده همچنان به اطمینان و آسایش کسانی که دلیلی برای احساس ترس و تهدید دارند ادامه دهد، پس از آن آغاز یک روند همه گیر به سمت عرضه عطر هایی با مقادیر بیشتر رایحه های شیمیایی، تلخ، تند و تیز غیر قابل تصور نیست که به طور غیر مستقیم از رایحه سفید کننده الهام می گیرند تا از بوی سفید کننده برای ایجاد اعتماد به نفس و ایمنی ارتباط برقرار کنند. یا می توانستیم نقطه مقابل را ببینیم، عطرهایی که صمیمیت و تماس با انسان را از طریق رایحه های پوستی و قدرت زیاد آغاز می کنند.
آنچه تضمین شده این است که اگر ما همچنان شاهد فروش محصولات تمیزکننده مانند چند ماه اخیر همه گیری باشیم و پاک کردن اجباری میز ها در هر ۳۰ دقیقه در کافه های جهان با چهار برابر تعداد اسپری هایی که معمولاً از آنها استفاده می شد رایج باشد، شاهد آن هستیم که تمام مواد بویایی موجود در هوا می تواند تاثیراتی در درک عموم مردم از تمیزی و مواد مورد استفاده در ایجاد این احساس داشته باشد و فراموش نکنیم که رایحه واقعی به نام رایحه تمیزی به هیچ وجه وجود ندارد …
