داستان ورود مولینوکس (Molyneux) به صنعت مد در سال ۱۹۱۰ آغاز شد، ادوارد مولینوکس نوزده ساله، طراح گرافیک مجله انگلیسی (Smart Set)، توسط خانه مد لندن لوسیل استخدام شد. این جوان آرزو داشت که یک هنرمند شود اما سرنوشت راه دیگری را پیش پای اونهاد، طراح لباس.
پس از جنگ جهانی اول، وی با درجه کاپیتان به علت جراحت جنگی بینایی خود را تا حدودی از دست داد. لقبی که او تا پایان عمر حفظ کرده بود کاپیتان مولینوکس عطرساز بود. در سال ۱۹۱۹ به لوسیل بازگشت، اما به دلیل اختلاف نظر با معشوقه اش لیدی داف گوردون، مجبور به جدایی و ترک لوسیل شد.
در نوامبر ۱۹۱۹، وی با کمک مالی شریک زندگی جدیدش خانه مد خود را در پاریس افتتاح کرد و سپس سالن هایی در لندن ، بیاریتز و مونت کارلو را گشود. سادگی باشکوه لباس های او مشاهیر زمان وی را بر می انگیخت، گرتا گاربو(Greta Garbo)، مارلین دیتریش(Marlene Dietrich) و ویوین لی(Vivien Leigh) از مشتریان وی بودند. مولینوکس (Molyneux) یکی از خانه های مد نمادین دهه جنگ های جهانی بود. وی در طول جنگ جهانی دوم راهی لندن شد، اما پس از اتمام جنگ مدت طولانی در پاریس نماند. در سال ۱۹۵۰ هنگامی که بینایی چشم دیگرش شروع رو به زوال گذاشت بازنشسته شد.
داستان (عطر دیگر شماره پنج) پر از سوال و گمانه زنی است. برخی منابع گزارش می دهند که گابریل شانل(Gabrielle Chanel) و ادوارد مولینوکس(Edward Molyneux) از دوستان نزدیک بودند و پنج عطر آنها همزمان در یک رقابت دوستانه، در سال ۱۹۲۵ عرضه شد. همچنین توجه داشته باشید که شیشه های این دو عطر تا حدودی مشابه هستند. دیگران می نویسند که نومرو سینک(Le Numero Cinq) چند سال زودتر و در سال ۱۹۲۱ منتشر شد. هنوز هم خیلی ها ادعا می کنند که مولینوکس (Molyneux) نومرو سینک(Le Numero Cinq) را به آدرس یک ساختمان اختصاص داد: شماره پنج سلطنتی(۵ rue Royal)، البته که این یک امر عادی در آن زمان برای تبلیغات بود. من فکر می کنم که این نام تلاشی برای بازی در مورد محبوبیت شانل شماره پنج (Chanel No. 5) نبود که توسط دیگر خانه های عطر (Lamballe، Picot، Forvil، Fragonard) انجام شده بود. این اتفاق خرافاتی افتاد که این اعداد برای هردو طراح مد خوش شانسی یکسانی به ارمغان آورد.
بعداً، این عطر برای بازار ایالات متحده آمریکا با عنوان(Le Parfum Connu) به معنای ‘عطر شناخته شده’ تغییر نام یافت و با بطری هایی با عدد معکوس پنج بر روی برچسب به بازار عرضه شد. مولینوکس (Molyneux) تا دهه ۱۹۷۰ نومرو سینک(Le Numero Cinq) را تولید کرد. نسخه ای از نومرو سینک(Le Numero Cinq) که من موفق به بو کردن آن شدم ، نسخه ادو توالت از آخرین دوره سالهای ۱۹۶۰-۷۰ بود.
این رایحه یک عطر خنک از آلدئید وگل است که زیبایی بدنی تراشیده شده از مرمر سفید را نشان می دهد. سبک و بی وزن، با بوی لوازم آرایش زنانه، صابون گل و پودر تالک سفید. یک قو سفید با یک کمان سیاه الهام گرفته شده از پوستر (Gruau) دیور(Dior) یک تبلیغ ایده آل برای این عطر بود.
گل میخک صد پر در تمام قلب رایحه نومرو سینک(Le Numero Cinq) نمایان است، نت رز قرمزکمتر به مشام میرسد و به دنبال آن تلالویی از یک دره گل یاس. کمی بعد، گل بنفشه و زنبق زرد با هم وارد هم می شوند و خنک شدن و سبکی ملایم تری به آن اضافه می کنند. این سیلاب عطر و رایحه، دارای گرمی چوب صندل و سدر پودر شده با نیترومازکس های کرکی است و با خزه خشک و طعم دهنده های طبیعی طعم دار می شود.
بسیار مهم است که این ادکلن را کجا استفاده کنید. روی پوست گرم، با یک خلوص منحصر به فرد و کاملا پودری آرام آرام آغوشش را باز میکند، و قوت رایحه به سرعت از گل ها در نت بالا به پایه چوب صندل با پایه مشک تغییر می کند. بر روی کاغذ تست، آلدئید صابونی عطر برای مدت زمان طولانی باقی می ماند مثل تمام گل های سفید سرد با رایحه تلخ.
من برخی از بررسی های نومرو سینک(Le Numero Cinq) را خوانده ام که در آن عطر به عنوان رایحه ای شرقی و با رایحه مرکزی گل ومیوه توصیف شده است، اما در نسخه ای که من امتحان کردم، هیچ اثری از حتی پایه سست شرقی یا میوه ای وجود نداشت. این عطر بسیار متفاوت و با ظرافت های بسیاری است ودیگران با احتیاط به آن توجه میکنند. به نظر من که بسیار قویتر از هر رایحه دیگری در دهه ۶۰ است. این امکان وجود دارد که عطر های دهه ۶۰ میلادی تغییر یابد تا با سلیقه های مدرن و امروزی هماهنگ شوند، همانطور که ویورِه مولینوکس( Vivre Molineux) که درسال ۱۹۳۱ عرضه شده بود در سال ۱۹۷۱ دوباره فرموله و بازسازی شد. خب در این حالت، بهتر است امیدوار باشیم که نسخه متفاوت تری نسبت به نسخه اولیه عرضه شود.
نت های نومرو سینک (Le Numero Cinq)
نت های برتر: عصاره شکوفه نارنج تلخ، ترنج ، هلو و آلدئید.
نت های میانی: زنبق زرد، آلو، میخک ، یلانگ یلانگ و شکوفه نارنج.
نت های پایه: میخک، زنبق زرد ، لادن، نعنا هندی ، عود، کهربا، وانیل، بنزوئین، چوب صندل و خزه بلوط.
۴۵ سال دارم در سال ۱۳۷۱ در چمدان به جا مانده از پیش از انقلاب پدرم دو عطر دیدم یکی vivre بود که وقتی استفاده میشد دقیقا تا یک هفته بویش بدون تغییر و کم شدن روی لباس بود آن هم در گرمای عرق ریزان اهواز …بماند که همه میپرسیدند این عطر را از کجا خریده ای و ….فقط میخواهم بگویم هیچ بویی هیچ عطری قابل مقایسه با vivre نبود نیست و نخواهد بود هیچ واژه ای برای توصیف این عطر وجود ندارد به نظر من سازنده اش زمینی نبود یا دستکم نابغه دوران بود . vivre molyneux 1971 خداوندگار عطر است.